مبانی نظری و پیشینه پژوهش نقاشی آزاد و هنر درمانی (فصل دوم)
| دسته بندی | پیشینه متغیر های روانشناسی |
| بازدید ها | 22 |
| فرمت فایل | doc |
| حجم فایل | 27 کیلو بایت |
| تعداد صفحات فایل | 16 |
.
مبانی نظری و پیشینه پژوهش نقاشی آزاد و هنر درمانی در 16 صفحه ورد قابل ویرایش با فرمت doc
.
.
.
توضیحات: فصل دوم
همرا با منبع نویسی درون متنی فارسی و انگلیسی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو
توضیحات نظری در مورد متغیر و همچنین پیشینه در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه
رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب برای فصل دو
منبع : دارد (به شیوه APA)
نوع فایل: WORD و قابل ویرایش با فرمت doc
قسمتی از مبانی نظری متغیر:
( چسبیدن برخی نوشته ها در متن پایین به خاطر رعایت نیم فاصله در متن اصلی است و فایل دانلودی شما مشکلی نخواهد داشت .)
هنردرمانی و تعریف آن
«هربرت رید»1، تاریخ نگار هنر در کتاب «پیکره و انگاره» می نویسد : «برخلاف نظریه های اولیه که هنر را صرف انرژی اضافی دانسته اند، هنر در سیپیده دم فرهنگ بشری کلید بقا و موجب تقویت قابلیت های لازم برای تنازع بقا بوده و به مثابه کلیدی برای بقا باقی مانده است». پس هنر یکی از راه ها و ابزارهای تامین بقا انسان است و بدیهی است در شرایطی مانند بیماری ها و مشکلات روحی و جسمی نیز می تواند نقشی پالایش دهنده، تصحیح کننده و تسکین بخش بازی کند و ارتباط انسانی را ارتقا بخشد. تاریخ هنر از دیرباز، سراسر بیان روش هایی برای پالایش درونی، سازگاری با واقعیت های بیرونی و خلاقیت و خودشکوفایی است (سایمون2، 2006). و جریان پیوسته آن در حال حاضر به رشته هنردرمانی بر پایه اهدف علمی و تجربی رسیده است و روز به روز تکنیک های آن بر مبنای نظریه های روانکاوی3، رفتارگرایی4، گشتالت5، مُراجع محوری6، انسان گرایی7؛ توسعه پیدا می کند (نیسمون8، 2010).
- H.Reed
- Saimon
- Psychoanalysis
- Behaviorism
- Gestalt
- Clieat centered
- Humanistic
- Nissmov
ظاهراً بشر از نخستین روزهای حیات خود با این کارکرد هنر آشنا بوده است. بسیاری از نقاشی های باقی مانده در غارهای دوران پارینه سنگی منعکس کننده دغدغه های ذهنی و راهی برای کسب آرامش روحی و غلبه بر ترس ها و اضطراب های انسان اولیه است. هنر در بسیاری از موارد نوعی ارتباط غیرکلامی و وسیله ای برای بیان آمال و آرزوهای انسان و راهی برای تسکین آلام و فشارهای درونی اوست که در طراحی، نقاشی، مجسمه سازی و موسیقی انعکاس می یابد (کاندینسکی1، ترجمه نوراله خانی، 1389).
فینگ2، گلدمن3، لویک4 (1991) هنردرمانی را اینگونه تعریف می کنند «هنردرمانی عبارت از نظامی است که عناصر رواندرمانی را با منابع ثبت نشده خلاقیت و احساس در بیمار پیوند می دهد منظور از منابع ثبت نشده خلاقیت، فعالیت های مربوط به ایجاد کردن و ساختن است که می توان آنها را جایگزین علایم روان نژندی5 نمود، بدین صورت که با تقویت دفاع های موفقیت آمیز بیمار او را به حالت قبل از بیماری سوق داد.
وودز6 و ویلیامز7 (1997) اظهار می دارند؛ هنردرمانی یعنی درمان و شفابخشی آشفتگی های روانی از طریق واسطه های هنری که از طریق آن درمانجو می تواند درون خود را آشکار سازد و به درمانگر کمک کند
- Kandineske
- Fink
- Goldman
- Levik
- Neurosis
- Wood
- Williams
تا آنچه را او ارایه کرده تحلیل نماید و در جهت شیوه های درمانی دیگر قدم بردارد.
از نظر پاین1 (2010) وجه مشترک تمامی درمانگران هنری توجه به برقراری ارتباط بصورت غیرکلامی و فرایندهای خلاقانه و نیر فراهم آوردن محیطی امن و قابل اعتماد است که افراد در آن احساسات قوی خود را بشناسند و ابراز کنند.