مبانی نظری اسباب و ابزار ابتلاء، تکالیف عمومی، روزه، جهاد، حج
| دسته بندی | علوم انسانی |
| بازدید ها | 3 |
| فرمت فایل | docx |
| حجم فایل | 124 کیلو بایت |
| تعداد صفحات فایل | 40 |
مبانی نظری اسباب و ابزار ابتلاء، تکالیف عمومی، روزه، جهاد، حج
توضیحات: فصل دوم پایان نامه کارشناسی ارشد (پیشینه و مبانی نظری پژوهش)
همراه با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو پایان نامه
توضیحات نظری کامل در مورد متغیر
رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب
منبع : انگلیسی وفارسی دارد (به شیوه APA)
نوع فایل: WORD و قابل ویرایش با فرمت doc
قسمتی از متن مبانی نظری
خلاصه ای از کار:
- اسباب و ابزار ابتلاء
خداوند در سنّت ابتلاء و امتحان ابزار و وسایلی را به کار می‌گیرد تا این سنّت الهی به اجراء درآید او انسان را با وسایلی گوناگون در مدرسه حیات به امتحان می‌کشاند، جمع امور و وسایلی که به نحوی با آدمی در ارتباط اند و در حیات و زندگی وی مؤثرند، از ابزار ابتلاء محسوب می‌گردند.
در یک تقسیم بندی کلی، می‌توان ابتلاء را به دو گونه تقسیم کرد: 1- دینی و شرعی 2- طبیعی و انسانی، و خود طبیعی و انسانی یا خیر و نیکی است و یا شر و بدی:
«وَ بلَوناهُم بِالحَسَناتِ وَ السَّیئاتِ...» [1]
«وَ نَبلوَکُم بِالشَّر وَ الخَیرِ فِتنَةً...»[2]
این تقسیم براساس ظاهر است یعنی آن‌چه که ظاهرا مردم آن را خوب و بد می‌دانند، مانند مال که مردم آن را نیک پنداشته و فقر را بد می‌انگارند، در حالی‌که اگر از این ابتلائات با سربلندی بیرون بیایند، در هر صورت حسنه است و اگر شکست بخورد شکستی بزرگ است.
در قرآن و سنّت از وسایل و ابزار مختلفی به منظور ابتلاء انسان نام برده شده که ما در این‌جا به اهمّ آن‌ها اشاره خواهیم کرد:
- دینی و شرعی
به عنوان نمونه به بعضی از تکالیف شرعی که ابزار آزمایش الهی هستند اشاره می‌شود:
- تکالیف عمومی
یکسری از تکالیف شرعی برای همه و در همه زمان‌ها و مکان‌ها است و اعتقاد و عمل به آن‌ها در همه زمان‌ها و مکان‌ها لازم است.
-نماز
مهم‌ترین وسیله‌ای که باعث نزدیکی انسان به خدا می‌شود و باعث تکامل روح و تزکیه نفس می‌شود نماز است.[3]. «إِنَّ الصَّلَوهَ تَنهَی عَنِ الفَحشَاءِ وَ المُنکَر»[4]، یقیناً نماز از کارهای زشت و ناپسند باز می‌دارد. «وَاستَعِینُوا بِالصَّبرِ وَ الصَّلوَهِ وَ إِنَّهَا لَکَبِیرَهٌ إِلَّا عَلَی الخاشِعِین»[5]، از صبر و نماز یاری بخواهید و یقیناً این کار جز بر فروتنان، گران و دشوار است.
...................
- روزه
..................
- جهاد
...............
- حج
...............
- فرستادن انبیاء و ولایت امامان
..................
- آیات الهی و معجزات انبیاء
...................
- ابتلاء خاص مؤمنان، غیبت امام زمان(عج الله تعالی فرجه الشریف)
...................
- تکالیف ویژه
.....................
- صید در حال احرام
....................
- تغییر قبله
...................
- طبیعی و انسانی
....................
- نعمت‌ها و خوشی‌ها
..................
- مال
.....................
- جان
..................
- فرزند
...................
- زینت‌های دنیایی
......................
- زیبایی چهره
....................
- ویژگی‌های ممتاز افراد و ملت‌های مختلف
.....................
- مقامات و برتری‌ها‌ی اجتماعی
.................
- قدرت
....................
- غلبه بر دشمن و پیروزی
....................
- نعمت‌های حلال
...................
- شهرت
.......................
- کل آفرینش
..................
- گرفتاری و سختی‌ها
..................
- فقر
..................
- ترس
.................
- امور طبیعی
................
- از حاکم ستمگر
.................
- دشمنی‌ها
................
- بیماری
.................
- ناکامی و مشقت‌ها
................
- مرگ
................
- القائات و وسوسه‌های شیاطین
..................
- آزارهای دیگران
...............
- منافقان
...............
- مومنان
....................
- خویشان
رسول الله (صلی الله علیه و آله) فرمود: «ما کان و لا یکون و لا هو کائن نبی و لا مومن الا و له قرابة یؤذیه»[6] هیچ پیامبر یا مومنی نبوده و نیست و هیچ گاه نخواهد بود مگر این که خویشاوندی دارد که او را آزار می‌دهد.
- همسایه
امام رضا (علیه السلام) از پدرانش از رسول الله (صلی الله علیه و آله) نقل کردند: «ما کان و لا یکون الی یوم القیامة مومن الا له جار یؤذیه.»[7] هیچ وقت نبوده و تا قیامت هم نخواهد بود مومن مگر این که همسایه‌ای دارد که او را می‌آزارد.
- همسر
سکونی از امام صادق (علیه السلام) نقل کرده: «قال امیرالمومنین (علیه السلام) ایاکم و تزویج الحمقاء فإن صحبتها بلاء و ولدها ضیاع» [8] برحذر باشید از ازدواج با همسر سبک سر، براستی که همراهی با او بلا و فرزند او تباه است.
- غم و اندوه
قال الصادق (علیه السلام): «إن العبد إذا کثرت ذنوبه و لم یجد ما یکفرها به ابتلاه الله عز وجل بالحزن فی الدنیا لیکفرها به فإن فعل ذلک به و إلا فعذبه فی قبره لیلقاه الله عزو جل یوم یلقاه و لیس شی یشهد علی بشی من ذنوبه»[9] براستی که اگر گناهان بنده..............
...............
- هوای نفس
...................
- اختلاف درجات و مراتب
...................
- آفات ابتلا
آفات در ابتلائات خوشی و ناخوشی، مختلف است، این آفات در ذیل از نظرتان می‌گذرد:
- آفات ابتلاء به نعمت‌ها و خوشی‌ها
- عجب
این آفت بیشتر در ابتلای به نعمت ظهور می‌کند. چه بسا افرادی که در ابتلای به نقمت صبوری و حتی شکر می‌کنند ولی بعداً از صبر خود گرفتار عجب می‌شوند. انسان چون خودش را دوست دارد ممکن است به عجب و خودبینی دچار شود به این صورت که در امتحانات حسنه‌ی الهی اکرام و انعام او را به شایستگی خود مربوط سازد و آزمون‌های دشوار و پر محنت و زحمت برای خود تحقیر و ناشایست پندارد.
«اِذا خَوَّلناهُ نِعمةً قالَ او تِیتُهُ عَلی عِلمٍ بَل هِی فِتنَة وَ لکِنّ اَکثَرَ هُم لایعلمُون» وقتی از جانب خود نعمتی به او (انسان) عطا کنیم می‌گوید: آن را با دانش خود بدست آوردم، چنین نیست، بلکه آن آزمونی است ولی بیشتر آن‌ها نمی‌دانند.[10]
..................
- دل بستن به نعمت
.......................
- غفلت
.................
- آفات ابتلاء به سختی وناخوشی‌ها
..................
- تحقیر
.................
- ناخوشنودی از خداوند
..................
- بی‌تابی و بی‌قراری
.................
- ناامیدی
....................
- حسد
..................
- غفلت
..................
فهرست منابع
* قرآن کریم، مترجم: حسین انصاریان، قم، اسوه، 1383ش.
* قرآن کریم، مترجم: محمد مهدی فولاد وند، تهران، دارالقرآن الکریم،1415ه.ق.
* قرآن کریم، مترجم: مهدی الهی قمشه ای، قم، دانش، 1384ش.
منابع فارسی
1-آقا جمال خوانساری، محمد بن حسین، شرح آقا جمال خوانساری برغرر الحکم ودرر الکلم، تهران: دانشگاه تهران، 1366 ش.
2-آموزگار، محمد حسن، اسلام و تزکیه نفس، تهران: انتشارات انجمن اولیاء و مربیان جمهوری اسلامی، 1375 هـ. ش، چاپ اول.
................
....................
...............
[1]. اعراف،168.
[2]. انبیا، 35.
[3]. محمد تقی مصباح یزدی، عروج تا بی‌نهایت، قم، مؤسسةآموزشی وپژوهشی امام خمینی،1386 ش، ص 150 و 153.
[4]. عنکبوت، 45.
[5]. بقره، 45.
[6]. علی ابن حسن طبرسی، همان، ص283.
[7]. همان، ص214.
[8]. محمد ابن یعقوب کلینی، همان، ج5، ص354.
[9]. محمد باقر بن محمد تقی مجلسی، همان، ج5، ص315.
[10]. زمر، 49.