دسته بندی | پیشینه متغیر های روانشناسی |
بازدید ها | 0 |
فرمت فایل | doc |
حجم فایل | 373 کیلو بایت |
تعداد صفحات فایل | 48 |
مبانی نظری و پیشینه پژوهش رشد پس از سانحه در 48 صفحه ورد قابل ویرایش با فرمت doc
تعداد صفحات: 48 صفحه ( 45 صفحه متن و 3 صفحه منابع)
فرمت فایل: ورد قابل ویرایش و با فرمت doc (آماده جهت پرینت)
نوع تایپ متن: کاملا استاندارد همچنین دارای پیشینه تحقیقاتی داخلی و خارجی در مورد متغیر مربوطه و بعضا متغیرهای مشابه می باشد.
کیفیت منابع: منابع کاملا جدید هستند:: منابع خارجی (شامل 2015) داخلی (شامل 94)
منابع درون متنی و پایانی: دارد
قابل استفاده برای مقاطع: کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکتری رشته های روانشناسی، علوم تربیتی و مدیریت و سایر رشته های مرتبط
بر اساس برخی مطالعات انجام شده در سال های اخیر، به نظر می رسد بسیاری از کسانی که بعد از حوادث تنش زا زنده مانده اند، تغییرات روان شناختی مثبتی را تجربه می کنند؛ که از آن تحت عنوان رشد پس از سانحه نام می برند که عبارت از تجربه یا درک ذهنی از تغییرات مثبت روان شناختی است که در اثر کشمکش با حادثه تنش زا ایجاد می شود (موریس، شاکسپیر فینچ و اسکات، 2012). که این رشد پس از سانحه می تواند زمینه ساز حل بسیاری از مشکلات روانشناختی مانند اضطراب، افسردگی و استرس شود (لاو و سابیستن، 2011).
نظریههای متعددی در زمینه فرآیند رشد پس از سانحه تدوین شده است. این نظریات مربوط به درک رشد پس از سانحه (PTG) به عنوان مفاهیمی در این مطالعه به شمار میآید که به شرح زیر هستند:
1-مدل تجدید نظر شده PTG (تدسچی و کالهون، 2004).
2-نظریه شناختی انطباق (تیلور، 1983).
3-مدل صورت Janus از PTG (زولنر و میکر، 2004).
1-مدل تجدید نظر شده تدسچی و کالهون (2004) از PTG
در این مدل تاثیر حوادث و سوانح به تاثیر زلزله تشبیه شده است. تاثیر روانی یا پریشانی روانی پس از سانحه، به عنوان یک هسته و مرکز رشد فرد فرض میشود که این پریشانی روانی حاصل چالش با اعتقادات، ایدهها و طرحوارههای موجود در ذهن شخص است و شخص را به سوی نشخوار فکری سازنده و ارادی سوق میدهد. در طول این نشخوار ذهنی این عقاید، ایدهها و طرحوارههای شخص مورد تجدید نظر قرار میگیرد و طرحوارههای جدیدی جایگزین طرحوارههای قبلی میشود. رشد در اثر به وجود آمدن طرحوارهها و باورهای جدید و استفاده از روشهای مقابلهای کارآمد به وجود میآید (جانوف و بولمن، 2006). در کنار این انحلال درونی یا شکست در چهارچوب شناختی، افراد تجربههای جسمی و روحی از دست دادن را نیز تجربه میکنند که با آسیب، درد و غم و اندوه ناشی از حادثه همراه است. رشد به عنوان نتیجه مقابله و رویارویی و بقا به عنوان یک محصول جانبی ناشی از مبارزه احساسی و شناختی افراد با تروما معنا مییابد. (تدسچی، کالهون، 2004). به نظر میرسد که تجربه پریشانی روانی جهت ترویج و تحریک بازسازی شناختی ضروری است و منجر به درک فرد از رشد میشود و از این رو عنصری حیاتی و ضروری در وضعیت بحرانی اوست. علاوه بر این، ادراک فرد از PTG تجربه فرد را از درد و رنج کاهش نمیدهد. محققان دریافتهاند که رشد و آشفتگی روانی به طور جدایی ناپذیری با هم مرتبط هستند. در زمینه آشفتگی روانی اعتقاد بر این است که مجبور کردن فرد به ارزیابی مجدد مشکل و صورت بندی مجدد دنیای خود به منظور سازگاری با تجربیات منفی امری ضروری است. تغییر در ساختار و چهارچوب جهان فرضی انگیزه لازم جهت رشد را فرآهم می آورد. بنابراین فرض بر این است که پس از سانحه رشد به وقوع می پیوندد (تدسچی و کالهون، 2004). از دیگر فرآیندهای توسعه و بالیدگی بوسیله درگیریهای احساسی فرد با حوادث ناگوار متمایز گردیده است حتی افرادی که تجربیات خود را از حوادث ناگوار گزارش نکردهاند در زمانی که مورد بررسی قرار گرفتهاند رشدی را گزارش کردهاند. (تدسچی و کالهون، 2004).
. Love & Sabiston
. Posttraumatic Growth Inventory
. Tedeschi, & Calhoun
. Taylor
. Zoellner
. Maercker
. Janoff- Bulman
آشفتگی روانی و PTG:
به نظر نمیرسد که PTG دارای یک ارتباط مستقیم خطی با حضور یا عدم حضور آشفتگی روانی باشد. البته افرادی که در معرض یک حادثه آسیبزا قرار گرفتهاند، گزارشهایی حاکی از زجر و آشفتگی روانی قابل توجه دادهاند. وجود PTG نمیتواند مرتبط با عدم آشفتگی روانی باشد. بطور کلی رشد پس از سانحه دارای یک ارتباط غیر مستقیم با حضور با عدم حضور آشفتگی روانی می باشد.
در پژوهشی که در این زمینه توسط سوزان دان هور و همکاران، (2013) در کارولینای جنوبی آمریکا انجام شد. یافتههای آنها نشان داد که افزایش رشد پس از سانحه در طول زمان ایجاد میشود و حداقل برخی از زنان تغییرات مثبتی در طول درمان و بعد از درمان سرطان سینه درک میکنند. در مدل طولی، تحصیلات ، زمان طولانیتر بعد از تشخیص، سطح و شروع تداخل بیماری و افزایش بیشتر در حمایت اجتماعی، سلامت روانی، آرامش/معنا- معنویت، ایمان/معنویت، استفاده از راهبردهای فعالی- تطبیقی مقابلهای و سلامت روان به طور معناداری با نمره بالاتر رشد پس از سانحه همبستگی داشتند. متغیرهای جمعیتی- اجتماعی و متغیرهای مرتبط با سرطان همبستگی کمی با رشد پس از سانحه نشان دادند. این پژوهش اولین مطالعهای بود که نشان داد که افزایش حمایت اجتماعی عمدتا با «حوزه ارتباط با دیگران» در رشد پس از سانحه همبستگی داشت. همچنین بین شروع بیماری و افزایش در معنویت و سلامت روان با رشد پس از سانحه همبستگی داشت. استفاده از راهبردهای فعالی-تطبیقی مقابلهای با رشد پس از سانحه همبستگی داشت. این راهبردها ممکن است دیسترس های هیجانی را مقداری تسکین دهند و جستجوی حمایت و خودافشایی را ترغیب کند. همچنین مقابله ممکن است یک راه برای ادغام اطلاعات جدید به یک جهان فرضی بازسازی شده باشد.
در مطالعه ای که توسط حیدرزاده و همکاران (1394) برروی ابعاد رشد پس از سانحه ناشی از سرطان در بیماران نجات یافته از آن پرداختند نمونه ای 402 نفری از جامعه پژوهشی بیماران مبتلا به به سرطان در دو بیمارستان اصلی واقع در شهر تهران مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده این پژوهشگران شامل پرسشنامه ویژگی های جمعیت شناختی و ابزاررشد پس از سانحه بود. نتایج این تحقیق نشان داد میانگین رشد پس از سانحه در نمونه های حاضر 68/68 با انحراف معیار 7/14 بدست امد. همچنین نتایج نشان داد درمیان ابعاد رشد پس از سانحه ابعاد معنویت و ارتباط با دیگران بیشترین نمره را کسب کردند. همچنین از میان متغیرهای مختلف، سن (05/0>p: 193/0r=)، ارتباط معکوس با رشد پس از سانحه داشت و تفاوت معنی داری بین سطح تحصیلات و درآمد با رشد پس از سانحه به دست آمد.
در مطالعه ای دیگر که توسط حیدر زاده و همکاران (2014)، انجام گرفت به بررسی رابطه رشد پس از سانحه و ابعاد کیفیت زندگی پرداختند. پژوهش آنها نشان داد رشد پس از سانحه رابطه مثبت و معنی داری با ابعاد جسمانی(002/0 P=183/0r=) وروانشناختی (002/0P= 245/0r=)کیفیت زندگی دارد.
در مطالعه ای مهرابی و همکاران (1393) به تبیین رشد پس از سانحه بر اساس شیوه های مقابله با استرس، سبک های دلبستگی و کیفیت زندگی در نمونه ای از جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه پرداختند. این پژوهش در قالب یک مطالعه توصیفی از نوع همبستگی، تعداد 133 جانباز مبتلا به اختلال استرس پس از ضربه به شیوه تصادفی انتخاب شدند. نتایج حاصل از ضریب همبستگی نشان داد رشد پس از سانحه با تحصیلات (77/1r=)، درصد جانبازی (352/0r=) دلبستگی اجتنابی (-309/0r=) سبک مقابله با استرس مسئله مدار(284/0r=)و کیفیت زندگی روانی(05/0P=218/0r=) رابطه معناداری دارد علاوه بر این، نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد درصد جانبازی، سبک دلبستگی اجتنابی، سن و کیفیت زندگی روانی در مجموع7/30درصد از رشد پس از سانحه را تبیین می کند (05/0 P< )این پژوهشگران نتیجه گرفتند که ارائه مداخلاتی در جهت آموزش شیوه های مقابله ای مسئله مدار، کاهش سبک دلبستگی اجتنابی و همچنین ارتقا کیفیت زندگی روانی، می تواند در جهت بهبود رشد پس از ضربه به تبع آن سازگاری مطلوب تر و سازنده با اختلال رشد پس از ضربه در جانبازان موثر باشد.
کیرایکر و همکاران، (2015) در پژوهشی به بررسی استرس و رشد پس از سانحه در میان 199 بیمار بالای 18 سال مبتلا به سرطان سینه پرداخت. نتایج نشان دهنده ارتباط معنادار بین استرس و رشد پس از سانحه در بین بیماران مبتلا به سرطان سینه است. همچنین نتایج نشان داد بین استرس و رشد پس از سانحه در میان بیماران تحت درمان مبتلا به سرطان سینه لزوما رابطه خطی برقرار نخواهد شد. به این معنی که لزوما استرس به طور مستقیم موجب تسهیل در رشد پس از سانحه نمی شود. پیش بینی می شود در سطوح متوسط استرس، بالاترین رشد پس از سانحه به وقوع می پیوندد. همچنین مشخص شد مداخلات درمانی در راستای کاهش سطح استرس میان مبتلایان به سرطان سینه که سطح بالایی از استرس را تجربه می کنند ممکن است به طور غیر مستقیم رشد را تسهیل کند.
. Kyriaki
پشتیبانی 09191809834 (لطفا فقط پیامک یا تلگرام).
نحوه دانلود: بلافاصله پس از پرداخت آنلاین قادر به دانلود فایل خواهید بود و همچنین یک نسخه از “لینک دانلود” نیز برای شما ایمیل می شود.
وبسایتی که هم اکنون در آن قرار دارید زیر مجموعه سایت آفمَس به نشانی (ofmas.ir) می باشد و شما را به فروشگاه فایل آفمَس برای خرید انتقال می دهد. فروشگاه آفمَس دارای نماد اعتماد الکترونیک از وزارت صنعت، معدن و تجارت می باشد که در صفحه اصلی این سایت قابل مشاهده است.