مبانی نظری و پیشینه تحقیق اعتیاد (فصل دوم)
| دسته بندی | روانشناسی |
| بازدید ها | 35 |
| فرمت فایل | docx |
| حجم فایل | 93 کیلو بایت |
| تعداد صفحات فایل | 34 |
مبانی نظری و پیشینه تحقیق اعتیاد (فصل دوم) در 34 صفحه ورد قابل ویرایش با فرمت doc
توضیحات: فصل دوم پایان نامه کارشناسی ارشد و دکترا (پیشینه و مبانی نظری پژوهش)
- همرا با منبع نویسی درون متنی به شیوه APA جهت استفاده فصل دو پایان نامه
- توضیحات نظری کامل در مورد متغیر
- پیشینه داخلی و خارجی در مورد متغیر مربوطه و متغیرهای مشابه
- رفرنس نویسی و پاورقی دقیق و مناسب
- منبع : دارد (به شیوه APA)
- نوع فایل: WORD و قابل ویرایش با فرمت doc
قسمتی از مبانی نظری متغیر:
تاریخچه اعتیاد:
گفته می شود که مصرف تریاک به عنوان یک ماده ی مکیف مقارن دوران ظهور یافت : از این رو است که عادت و اعتیاد به موا مخدر به عنوان یک مشکل اجتماعی است در ایران مطرح است ». مع هذا درمورد آغاز کشت خشخاش در ایران تاریخ معینی در اختیار نیست مگر آنکه فقط اقدام به کشت تریاک را در ایران به سده هیجدهم میلادی منسوب داشته اند. « آغاز زراعت تریاک سده هیجدهم می باشد.... دیری نپایید که (کشت تریاک) رونقی بسزا یافت . با پشتکار درویش نمایان هندی در ماهان کرمان بهترین تریاک فراهم گردید. چون « تریاک کاری» آزاد بود بی رویه و به دست هرکس پیش رفت و در پس پرده هم ، استعمار با تمام نیرو زراعت آنرا ترویج نمود. « در زمان سلطنت قاجاریه ، کشیدن تریاک یکی از وسایل تجملی دربار بود و به دلیل گرانی قیمت و کمیاب بودن آن، تریاک مورد استفاده طبقات و کمبود عرضه ، کشت خشخاش در ایران متداول و روستائیان و کشاورزان، بی خبر از عواقب و خیم این آفت خانمان برانداز و مهلک، به آن معتاد شدند. تریاک به عنوان داروی مسکن حتی به اطفال نوزاد خورانده می شد. فروش تریاک در انحصار دولت و یکی از منابع درآمد کشور محسوب می گشت و ایادی انگلیس مردم را به کشیدن تریاک تشویق می کردند. (توسلی، 1393).
در مورد آغاز کشت خشخاش در تهران، چنین گفته شده است: « طبق مندرجات روزنامه اتفاقیه ، شماره 29 ، از سال 1850 میلادی کشت خشخاش در حدود دارالخلافه به طور آزمایشی انجام شد. به هر حال از مطالبی که در اختیار است چنین نتیجه می شود تا قبل از مشروطیت کشت خشخاش و همچنین خرید و فروش تریاک بود . تا زمان مسأله ای به نام قاچاق مواد مخدر وجود نداشته است. ظاهرا به دنبال تشکیل اولین کنفرانس بین المللی تریاک در شانگهای (در سال 1909 میلادی) ، قانون تحدید تریاک در 12 ربیع الاول سال 1329 قمری به تصویب رسید. اما « قانون نقش مهمی در محدود ساختن کشت و تجارت تریاک ایفا نکرد و کشت « تریاک» به میزان سابق بلکه افزون از آن ادامه یافت »
گفته شده است « محصول تریاک در سال 1303 خورشدی یک میلیون و هشتصد هزار کیلو بود و هر کیلوی آن به طور متوسط 200 ریال قیمت داشت و از هر جریب زمین پنج کیلو محصول به دست می آمد». به عبارت دیگر به شرط صحت قضیه فوق، در این سال حدود 360000 جریب از اراضی این کشور زیر کشت خشخاش قرار داشته است. در تاریخ 26/4/1307 قانون انحصار دولتی تریاک به تصویب مجلس شورای ملی رسید. در فاصله کمتر از یک ماه یعنی در تاریخ 16/5/13075 قانون دیگری به نام قانون مجازات مرتکبین قاچاق تریاک » از تصویب مجلس شورای ملی گذشت . بدین سان با تصویب این قانون جرم قاچاق تریاک در جامعه ایران ظهور می یابد. البته ناگفته نماند که « اداره انحصارات برای بالا بردن درآمد حاصله از فروش (تریاک) به ترغیب مردم به کشت و کشیدن تریاک پرداخته، به این ترتیب، از یک طرف مردم بیشتری آلوده شده و از طرف دیگر میزان صادرات تریاک نیز کاهش یافت». هر چند که تا قبل از آغاز جنگ دوم جهانی حدقل پنج قانون دیگر با نامهای قانون طرز جلوگیری از قاچاق تریاک (مصوب 03/09/1308). قانون تخفیف باندرول تریاک (مصوب 14/02/1310) قانون اصلاح قانون انحصار دولتی تریاک (مصوب 29/12/1312) و قانون اصلاح بعضی از مواد کیفر مرتکبین قاچاق (مصوب 14/03/1319) از تصویب مجلس گذشت مع هذا در جامعه آن روز ایراصحبت از قباحت اعتیاد و (قباحت) تریاک کشی نبوده و از آثار زیانبار آن نیز صحبتی به میان نیامده است. در سال 1324 به دنبال پیدایش آزادی های نسبی در جامعه ایران، انجمنی به نام انجمن مبارزه با تریاک و الکل ایران به وسیله چند تن از روشنفکران بنیانگذاری شد که بلافاصله اقدامات فشاری را علیه دولت وقت آغاز کرد در این زمان هیئت دولت تحت فشارهای داخلی و نیز توصیه های سازمانهای بین المللی در تاریخ 27/04/1335) با صدور تصویب نامه ای کشت خشخاش را در سرتاسر ایران منع نمود اما متن تصویب نامه مورخ 29/03/1326 ( 09/02/1326) نشان می دهد که کشت تریاک ، علی رغم منع قانونی همچنان در سال 1325 کاشته شده، به وزارت دارایی اجازه داده می شود که محصول شیره ان را جمع آوری نموده و منحصراً برای صدور از کشور به فروش برساند. در سالهای بعد نیز کشت و تجارت دولتی تریاک همچنان ادامه داشت و روشن است که به سبب سابقه آلودگی جامعه و عدم برخورد قاطع با آن و نیز فقدان یا ناکافی بودن کنترل دولتی در جامعه وسیع ایران، کشت خصوصی و خرید و فروش قاچاق تریاک نیز وجود داشته است.
یک بار دیگر در سال 1334 مسأله کشت تریاک و نیز ممنوعیت استعمال آن مطرح شد و در نتیجه در هفتم آبان ماه 1334 قانون منعق کشت و استعمال تریاک از تصویب مجلس وقت گذشت. در این قانون پیش بینی شده بود که تا ده سال اعتیاد از کشور ریشه کن گردد. همچنین بنابراین قانون مدت مهلت برای درمان معتادین شش ماه تعیین شد. این قانون نیز در عمل کارآیی لازم را نداشت. در نتیجه همچون گذشته ابتلای به اعتیاد و نیز قاچاق شیره و تریاک همچنان در جامعه ادامه داشت تا اینکه در سال 1336 یا 1337 ماده بسیار خطرناکی در قلمرو مواد مخدر به ایران وارد گشت. در سال 1337 هجری شمسی برای اولین بار هروئین به وسیله قاچاقچیان سودجوی بین المللی جهت آلوده نمودن جامعه به ویژه جوانان به ایران وارد شد. به علت اینکه هروئین بی بو، کم حجم، به آسانی قابل حمل و اثرات آن قویتر از تریاک بود بین جوانان شیوع یافت و در بین معتادین سابق نیز کم کم جای تریاک را گرفت. در سال 1338 هجری شمسی قانون منع کشت خشخاش و استعمال تریاک اصلاح و برای سازنده و وارد کننده و مصرف کننده ترایک و سایر مواد مخدر مجازاتهای شدید تعیین و وزارت بهداری مکلف به درمان معتادین گردید. (توسلی، 1393).